Mornin’
Ik weet dat het niet altijd zo voelt, maar in principe zijn we allemaal constant in beweging. Soms met de snelheid van een gemiddelde achtbaan in Walibi. Soms met het tempo van een NS-trein. En soms net als Max Verstappen in een bocht.
Allemaal in ons eigen ritme, maar wel in beweging. Tijdens een EK vooral van links naar rechts, maar in het dagelijkse leven het liefst naar voren. Want dat is eigenlijk wat je altijd wil: vooruitgang. Of heb jij nog zin om cassettebandjes te redden met een potlood? Of dat potlood te gebruiken om iets op te schrijven? Nou ja, dat laatste is ergens wél handig wanneer er weer zo’n praktische CrowdStrike update voor Windows is. Zorgde aan de andere kant wel voor de grootste casual Friday aller tijden.
Het voordeel van naar voren bewegen is dat je achterom kan kijken. En daar, hopelijk, van kan leren. Vinden ze in Amerika vrij lastig trouwens, de helft van dat land wil Trump gewoon nog een kans geven. Is toch net alsof wij volgend jaar weer Sieneke naar het Songfestival zouden sturen. Maar bij veel artiesten wil dat terugkijken best wel helpen. Die zien toch al snel in waarom die ene single of dat ene album het toch niet zo heel goed deed en gebruiken die informatie om in de toekomst wél weer succesvol te zijn. Iets zegt me dus dat Katy Perry heel binnenkort erg lang achterom gaat kijken.
Je hebt helaas ook mensen die niet alleen achterom kijken, maar ook achterwaarts bewegen. Regressief. Soort mentale moonwalkers. In Nederland is het opvallend hoeveel van dat soort mensen nog regelmatig op de tv te zien. Neem Jack van Gelder. De pratende variant van die glimmende oranje bal tijdens een potje snooker.
Die man heeft één keer per ongeluk hardop iets leuks gezegd in de jaren negentig en teert daar nu al decennia op. Hij is het (ongezond) levende bewijs dat je in de vorige eeuw alles kon bereiken zolang er maar “witte man” op je cv stond. Dat laatste is lichtelijk ironisch, aangezien hij zichzelf het pigment van een tros mandarijnen heeft aangemeten.
Maar goed, laten we niet te veel woorden vuil maken aan iemand wiens uitspraken momenteel net zo aantrekkelijk zijn als het bezitten van een tussenwoning in Cruquius. Feit blijft dat we allemaal in beweging zijn: Joe Biden richting de exit. Ajax eindelijk weer met een bal richting de doellijn van een tegenstander. En Adam Port beklimt behendig het hoogste podium bij FunX.
Samen met Stryv, Orso en Malachiii, die qua naam inderdaad drie Hobbits uit Middle-Earth hadden kunnen zijn. Dat zijn ze niet, maar samen wél de makers van een track opduikt bij ongeveer elke video die momenteel op Tiktok of Instagram wordt geplaatst. En komende week ook extra vaak te horen is op FunX, waar stilzitten überhaupt al lastig is. Maar dankzij ‘Move’ is bewegen bijna verplicht. Zelfs van links naar rechts.
Zolang je maar beweegt op ‘Move’, want dat is de nieuwe DiXte.
Ik werk bij FunX. Elke week communiceer ik daar welke nieuwe muziek we gaan draaien. Dat had gekund in een simpele, korte, mail. Maar dat is uiteraard niet wat ik doe.