Mornin’
Zowel een vloer als een plafond die onrustig heen en weer draaien. Een ruimte die steeds claustrofobischer begint aan te voelen naarmate je er meer over nadenkt en iemand die veel te dicht in je personal space is gekomen en eruit ziet als een lachende opgefokte clown. Fright Night was deze week niet alleen in Walibi.
Amsterdam was weer in de ban van de Woldring ADE. Wat neerkomt op wachtrijen. Lange wachtrijen. Drie dagen later nog een piep in je oor. En zweet. Heel veel zweet. En ook de bijbehorende lucht. Misschien dat de organisatie volgend jaar AXE kan regelen als hoofdsponsor en iedereen met een zwart t-shirt dat tot hun knieën komt, een jaarvoorraadje kan aanbieden. Amsterdam Deodorant Event.
ADE. Het terugkerende moment waarop ik realiseer dat ik mentaal al tien jaar een boomer ben. Uitgaan voelt als iets van drie levens geleden, zeker zonder alcohol. Dan is een nachtje in de stad echt een buitenaardse ervaring. Dat je weer in een donker krocht bent beland, met een plafond dat zo laag is dat zelfs Roel van Velzen zijn hoofd eraan stoot. In de verte zie je een MC staan die in z’n beste Mark-Rutte-Engels probeert het publiek wakker te schudden.
Naast hem staat Jochem. Volgt doordeweeks gewoon een HBO-studie Tuinbouwkunde, maar heet vanavond Antonio Augusto. Hij claimt Italiaanse grootouders te hebben en ramt elke drie minuten op een knop die een “Ciao Tutti” sample door de zaal laat bulderen. Zo’n typische DJ die met z’n handen drukker bezig is met aan knopjes draaien bij de mixer, dan een doventolk tijdens een optreden van Busta Rhymes. Zonder enig hoorbaar effect natuurlijk, maar het ziet eruit alsof Antonio écht werkt voor z’n geld.
Gelukkig is er in de annalen van de muziek een stukje geschiedschrijving dat laat zien dat DJ’s soms wél echt hun best doen. Ik heb het natuurlijk over het meest historische tv-moment allertijden. De michelin-ster onder de lineaire content. Vergeet de inauguratie van Obama, die “een beetje dom” van Willem-Alexander of die ene keer dat OJ Simpson real-life GTA ging spelen. Nee, dit gaat over een optreden dat prima de Olympische Spelen had kunnen openen. Super-Bowl waardig zelfs.
Ik bedoel natuurlijk de fenomenale liveset van DJ Jean bij RTL Live. Anderhalve minuut topsport op het hoogste niveau. Jean met zijn eerbetoon aan voormalig politicus Asscher. Of ja, een poging tot een eerbetoon. Het was vooral toondoof. Er zijn centrifugerende wasmachines die beter een ritme vast kunnen houden. Maar dit onuitwisbare stukje nagels-op-een-schoolbord-historie was wel één van de inspiratiebronnen van Mensa, SRNO en Ronnie Flex.
Ruim zeven jaar later komen ze met hun eigen eerbetoon, eentje die je komende week extra vaak op FunX gaat horen. Want hun single ‘Lodewijk’ is de nieuwe DiXte.
Ik werk bij FunX. Elke week communiceer ik daar welke nieuwe muziek we gaan draaien. Dat had gekund in een simpele, korte, mail. Maar dat is uiteraard niet wat ik doe.