Mornin’
Ik dacht dus dat ze in Eindhoven deze week carnaval aan het vieren waren, maar dat bleek een verlate editie van oud & nieuw te zijn. Tenminste, dat is de enige manier waarop ik die luide zevenklapper kan verklaren daar in Brabant. Moet toch voor die spelers gevoeld hebben alsof ze weer op school zaten en les kregen.
Je schooltijd was achteraf gezien ook bijna net zo pijnlijk als die nederlaag. De halve dag op zo’n houten stoel zitten die nog afgekeurd zouden worden voor Guantanamo. In de pauze willen lunchen en erachter komen dat je drinkbeker natúúrlijk weer had gelekt. En balen omdat iemand de Liga Milkbreak uit je tas had gejat. Nou, niet iemand. Dat was natuurlijk degene die dat altijd flikte: Harm.
Harm was verschrikkelijk. Echt zo’n geval dat dacht uit de losse pols een spirograaf te kunnen nadoen met z’n blauwe vulpen. Eindstand zag z’n tafeltje eruit als een dronken Mondriaan. En z’n bovenlip ook, want natuurlijk kauwde deze vent op z’n pen. Dat deed hij trouwens met zijn houten stoel gekanteld, ondanks dat hij zes keer per dag “Vier poten op de grond!” hoorde. Ging natuurlijk minstens één keer per week mis, lag hij weer spartelend als een omgevallen vinvis op de grond.
Hij was ook het type dat in de zandbak rond marcheerde, met als enige doel de kasteeltjes van anderen plat te trappen. Bij nader inzien zou Harm een prima president van Amerika kunnen zijn.
Ik zou nu willen zeggen dat Harm daarvoor iets beter had moeten opletten op de middelbare school, maar helaas weten we nu dat dat niet echt nodig blijkt te zijn voor die baan. En Harm was daar vast ook niet mee bezig. Onze wegen scheidden zich na de basisschool, maar ik vermoed dat Harm zo’n leerling was die de klas gebruikte als oefenruimte voor zijn carrière als marktkoopman en constant door ’t lokaal aan het schreeuwen was op standje decibelmeter. Als hij al in de klas was. Zat natuurlijk net iets te vaak aan de andere kant van de muur omdat “Waarom leren we dit? Alsof ik ooit een parabool in het echt ga tegenkomen.” niet helemaal gewaardeerd werd door z’n docent.
Zijn docent Engels kon ‘m soms ook wel wurgen. Harm had er maar vier afleveringen Peaky Blinders voor nodig om rond te lopen als een Guy Ritchie figurant en elke zin te eindigen met “innit bruv?”. Harm was verschrikkelijk. Of zoals zijn docent Engels hem noemde: the worst. Dat is trouwens iets anders dan The Baddest. Gotta love de Engelse taal. Wat The Baddest wél inhoudt, dat gaan Chavanté, Qlas, Oykie en kans je komende week veelvuldig uitleggen. Want hun gelijknamige single is de nieuwe DiXte.
Ik werk bij FunX. Elke week communiceer ik daar welke nieuwe muziek we gaan draaien. Dat had gekund in een simpele, korte, mail. Maar dat is uiteraard niet wat ik doe.