Marvel’s Guardians of the Galaxy

Wat je ook doet: Verberg die Lama. Nee, serieus. Die keuze kan ervoor zorgen dat je óf een van de leukere games uit 2021 speelt of een nieuwe tv en controller moet gaan kopen.

Maar eerst even naar ’t begin: Square Enix en Marvel is net zo’n goede match als Kim en Kanye. Op papier een powercouple, in de praktijk vooral veel onsamenhangende insta posts in ALL CAPS.

De Avengers game was een goed idee: Rondrennen met characters uit de populairste films ooit. Maar met de uitvoering van een kleuter die voor het eerst een schaar vasthoudt en een cirkel moet knippen. A for effort, maar zelfs Stevie Wonder kon zien dat dit ‘m niet was. Dus ja, nóg een Marvel game van Square was niet dé aankondiging waar iedereen op zat te wachten.

Totdat ze net als een tindermatch met een superlike alle goede dingen begonnen te zeggen: Singleplayer, geen online-mode, story-based, geen DLC. En een paar maanden na de aankondiging, was de game er. En op die Lama na, is het genieten.

Mijn issue met die draak op vier poten is een minigame die zo frustrerend is, dat ik maanden later nog nachtmerries ervan krijg. Ik zal nooit begrijpen hoe dit in die game terecht is gekomen en niet harder is gesneuveld dan de zangcarrière van Paris Hilton. Maar als je je over dat dierenleed (zowel de Lama als Paris) heen kan zetten, is Guardians of the Galaxy echt een leuke manier om je een weekend te vermaken.

Ja, inderdaad, de characters zien eruit als Wish-versies van de MCU-varianten, maar als je dat door de vingers ziet, heb je een ouderwetse singleplayer game, met een leuk verhaal en een hele sterke soundtrack. Elke game mag van mij eighties classics instarten wanneer je moet gaan vechten.

De game doet verder niets nieuws, niets beter dan andere games, maar doet ook helemaal niks verkeerd. Op die Lama na dus. En soms is dat gewoon wat je nodig hebt. Geen ingewikkelde game-modes, niks dat je met zestig man online moet doen, niet vijfhonderd keer doodgaan bij een boss fight. Gewoon lekker languit op de bank, ontspannen, een game spelen. Entertainment.

En dat is echt gelukt met Guardians of the Galaxy. Er zijn genoeg verbeterpunten voor een sequel en zolang ze die maken zonder Lama, ben ik er day one bij om die game te spelen.

Belangrijkste vraag: Hoe lastig is de platinum?

In principe goed te doen. Maar dan moet je de game wel spelen alsof je stage loopt bij CSI Miami en elke hoek van elk level grondiger doorzoeken dan de menukaart van McDonalds wanneer je iets gezonds wil vinden. Degene die bedacht heeft dat de collectibles missable zijn, verdient een vakantie met die Lama.